Erie en het meer

21 mei strasburg - erie 265 km
22 mei erie 0 km

Op weg naar de Niagara Fals boeken we een motel in Erie, aan het Eriemeer. We weten niet wat te verwachten van het Eriemeer, we gaan erheen als tussenstop op weg naar. Denkend aan een meer komen beelden van de Oisterwijkse vennen op m'n netvlies. Het blijkt echter een redelijk grote binnenzee te zijn, iets groter als de helft van Nederland. En dan is dit het op één na kleinste meer van de vijf Great Lakes hier. Alle vijf bij elkaar zijn ze ongeveer 7x de oppervlakte van Nederland. Tot zover wikipedia...

De stad Erie (zal wel vernoemd zijn naar het meer, of andersom.. hoewel ik denk dat het meer d'r al wel eerder lag) heeft een schiereiland wat in het meer ligt (meestal met een schiereiland) en waarop een natuurpark is aangelegd met wandelpaden, stranden, fietsverhuur, veel grappige vogels en eekhoorntjes en vismogelijkheden (nog nóóit het geduld voor gehad).

Het is tegen de 30 graden als we op een rustig strandje gaan liggen. En dat is warm hier voor het noorden van de VS in mei. Goed bezweet en vol enthousiasme loop ik naar het water, ik haal het niet want het zand is zo heet dat ik na 15 meter terug naar m'n handdoekje moet rennen. Slippers aan en tweede poging. Wie verwacht dat in deze hitte, met bijna verbrande zolen het water zo ijs- en ijskoud kan zijn. Ik ben blij dat ik er niet ingerend ben... Dit is erger dan een dompelbadje in een sauna. Probeer het nog eens voorzichtig maar 30 seconden tot aan m'n knieën is echt het maximum. Wikipedia vergat erbij te zetten dat het meer vanuit Canada gevoed wordt en tot en met juli alleen geschikt is om je bier in te koelen.

We liggen wel heerlijk op ons "privé-"strandje, lopen en rijden wat rond, eten wat en besluiten dat het hier wel lekker is om nog een nacht bij te boeken.

Want buiten de schoonheid van het Eriemeer is het motel in tegenstelling tot de afgelopen dagen, een verademing. Het is waarschijnlijk een kleine kans, maar ben je ooit in Erie, boek het Glass House Inn. Een familie-motel met 36 kamers maar wat meer het karakter van een B&B heeft. Als we inchecken worden we geholpen door de dochter en de vader Tim. Na de gebruikelijke "Where're you guys from?" en het antwoord komt vaderlief Tim in hoogste staat van enthousiasme.

(Jolan houdt het steevast op Holland, ik blijf volharden in The Netherlands. Ok, Holland komt misschien wel bekender over hier maar ik ben koppig genoeg om te ontkennen dat ik een Hollander ben, maar wel een Brabander, historisch gezien zélfs nog Bourgondiër.)

Anyway, het boek moet erbij komen, 'where is the book?'. Het boek ligt in de keuken en het blijkt dat niet zomaar iedereen in het boek mag (en terecht natuurlijk). Duitsers, Noren, Nederlanders, dit gastenboek is in ieder geval niet voor de doorsnee-amerikaan uit Oklahoma. We voelen ons bevoorrecht. Tim vraagt verder of wij iemand kennen uit het gastenboek. Sorry Tim, no. Of we dan misschien iemand kennen met de naam Lammers? Niet direct..., maar het blijkt dat zijn grootmoeder van moeders kant uit Nederland kwam. We krijgen het vermoeden dat Tim denkt dat Nederland zó klein is dat iedereen elkaar wel kent. We laten 'm maar in de waan.

Op de korte weg naar de kamer zegt ons Lanneke: "alsof we aan een Chinees in Londen gaan vragen of ie Ke kent, van Cafetarie Ke bij ons om de hoek". Ik zeg dat het in ieder geval verrassend zou zijn als de Chinees zou zeggen dat ie 'm kent van origami-les in Peking toen ze klein waren.


Maar zoals gezegd, dit motel is een verademing. De kamer is groot, schoon én gezellig. Old colonial style, en omdat het een ooit een kolonie van engeland was, doet het dus engels aan. Behang, meubeltjes, bed. Je verwacht elk moment dat Hyacint Bouquet (Bucket) aan kan kloppen voor een kop koffie. We slapen ook heerlijk en het ontbijt is een emotioneel momentje. Échte borden en bestek bij het ontbijt, voor het eerst sinds ons vertrek uit Nederland. Drie weken van plastic schaaltjes gegeten en uit tempex bekertjes koffie gedronken. En dan dit, geloof me, we kijken elkaar met natte ogen aan...

Ondanks dat een koudefrontje heeft ingezet en de temperatuur gedaald is van 30 naar 22 voeren we de gisteren gemaakte plannen uit. Geen km's in de auto, maar relaxen, sporten, lezen, picknicken op Presque Island (naam van de schiereiland/park). 's Avonds onszelf weer een keer op een Ruby's getrakteerd en 4 afleveringen van een Law & Order marathon gezien vanuit ons colonial bed. Jolan gaat voor de 5e, ik heb een deadline en ga aan iets beginnen waar ik zometeen de laatste punt van ga zetten

Morgen op naar de Niagara Falls, niet de intentie om ervan af te springen, ik weet inmiddels hoe koud het water is.

Tot snel
XXX

.