Het Wilhelmus in New York
Door: john vervoort
Blijf op de hoogte en volg John
05 Juni 2012 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
3 juni Danbury - New York
Blij dat we naar New York vetrekken. Het is maar een kleine anderhalf uur rijden maar we hebben nog twee tussenstops gepland. Eentje in White Plains, na een km of 70, de andere in de Bronx.
Jolanda vraagt of de Bronx niet onveilig is, ik twijfel, maar zondagochtend rond 11 uur. Het moet toch wel heel gek lopen, werken criminelen niet altijd 's avonds?
Het zijn maar twee kleine tussenstops, in die zin dat het geen spectaculaire gebouwen of indrukwekkende musea zijn, maar wel groot voor ons.
Het zijn twee begraafplaatsen, niet dat deze reis een aaneenschakeling van grafbezoeken moet gaan worden, maar ben je in de buurt van iemand die je heel erg bewonderd, vind ik het wel bijzonder om er even bij stil te staan.
De kans is miniem dat je er ooit nog komt en bovendien houden we allebei van begraafplaasten, weet niet wat het precies is maar het heeft een bepaalde sfeer... en het drukt je meteen met de neus op de harde waarheid, geniet van 't leven!
De eerste is het graf van Malcolm X, het doel wat Marten Luther King probeerde te bewerkstelligen op een wreedzame manier, probeerde hij ook te bereiken, maar bij Malcolm X ging het niet hoe het doel bereikt werd, als het maar bereikt werd. 't uiteindelijke resultaat is hetzelfde: allebei vermoord.
Maar mensen houden blijkbaar toch meer van de eerste manier. Malcolm ligt er maar bescheiden bij... Er zijn ook bij lange na niet zoveel Malxolm X bouvelards als M.L. King's boulevards/avenues/roads/square's.
Ik vond het in ieder geval toch weer apart om er te staan.
De tweede is eigenlijk een verrassing voor Jolan. Ze is van jongs af aan opgegroeid met bluesmuziek, en één zangeres die zeer zeker is blijven hangen is Billie Holiday. Ze draait ze nog regelmatig, maar ook het trieste leven en de manier waarop ze geeindigd is spreekt 'r aan.
Wat dat betreft gaat ze een lang en triest rijtje vooraf, Elvis, Janis Joplin, Jim Morisson, Kurt Cobain, Michael Jackson, Amy Winehouse.
Ik had ergens gelezen dat ze nabij New York lag begraven, van te voren op google de route bekeken en opgeschreven in m'n schriftje (bedankt Kim/Pat).
Ben nog steeds koppig genoeg om geen TomTom te willen, als je als man geen kaart en route kan lezen ben je in mijn ogen gewoon geen man ;-)
Ik was wel realist genoeg om de kans dit doel te bereiken onder de 50% in te schatten. Afslag deze expresway, invoegen op huppeldepup pikeway, na zoveel meter interstate 324 afslag zoveel...
Een klein A4-tje vol voor 30 km... spoorzoeken in de hectiek van één van de grootste metropolen ter wereld met een wegennet waar volgens mij heel Nederland mee geasfalteerd zou kunnen worden.
Eerlijk? minimaal 3 keer verkeerd gereden, en héél eerlijk de moed al opgegeven, tot we per ongeluk op een stuk weg kwamen die bijna op het eind van ons A4-tje stond. Vanaf daar was het een makkie.
Had gezegd dat we op zoek waren naar een wielrenner, mocht het niet gelukt zijn, so what. "wie dan?" -Simpson.
Een kerkhof in de Bronx, niet te filmen zo groot. Gewoon wegen ertussendoor zodat je met de auto erdoor heen kan. St. Paul's section, row 56, grave 29. We lopen te zoeken, ik naar Billie Holiday, zij naar Simpson. Komen langs een Simpson... "hier is het", - nee dat is ie niet...
Het duurt even maar dan sta ik voor het graf wat we zoeken, het duurt een paar seconden voor Jolanda het door heeft, maar dan komt het wel binnen...
Het was het ritje waard.
Doel twee bereikt, laatste etappe, het motel. We hebben een motel gekozen, in New Jersey, net voor de Lincoln tunnel. Vijf nachten voor het soberste hotel in Manhattan 1500 dollar plus nog 40 dollar per dag voor de parkeergarage vonden we iets te gortig. De bedoeling is nog wat langer op pad te zijn. Deze optie komt op een derde ervan en gratis parkeren. Het shuttlebusje brengt ons binnen 5 minuten naar de busterminal midtown.
Van de Bronx naar Jersey city is het meest logisch om via de noordkant te doen. Zal best druk zijn, maar moet lukken. Waarom we dan in hemelsnaam via de oostkant om Manhattan heen rijden, en zowat alle voorsteden (Queens, Brooklyn, stukje Manhattan en Staten Island) aandoen is mij een raadsel. Maar we doen het. Ik vervloek meerdere malen het gebrek aan een TomTom...
Hoe dan ook het is kippevel om over die snelwegen in de verte Manhattan te zien liggen en de skyline steeds dichterbij te zien komen.
En niet gepland komen we zo dus wel over de Verrazano-Narrows brug, wat ooit de grootste en nu nog één van de grootste, hangbruggen ter wereld was. 2000 meter overspanning en pijlers van 211 meter hoog. We kunnen kiezen tussen het upper en lowerdeck, en net op tijd bovendek gekozen.
We gaan natuurlijk nog even Manhattan in (via 't busje), schaffen voor 7 dagen een unlimited pasje voor de subway en bussen aan, kijken ons ogen uit op Time Square, testen ons pasje van de metro om naar central park te gaan en lopen terug naar midtown om wat te gaan eten voor we redelijk gaar terug naar NJ gaan.
We kiezen een Irish pub uit voor een burger. De jongen die ons en de fransen naast ons bediend is 100% iers.
Europeescher kan het niet en de geinponum heeft het aan de gast achter de bar doorgegeven, want die heeft besloten om het franse volkslied op te zetten. De franse mafkezen zingen uit volle borst de Marseillaise mee... En we voelen 'm al aankomen. En als we ergens een teringhekel aan hebben is het meezingen (zolang we nog nuchter zijn dan). En daar is ie dan: 't Wilhelmus. Blijkt madam 'm helemaal niet te kennen en zit ik een half volle pub in m'n eentje het Wilhelmus mee te blêren. Gelukkig hou ik zo erg van de belangstelling....
Met nog even een fijne sneer naar het EK vertrekken we. Volgens de Ier zullen we het 'good luck' meer nodig hebben... Da is ook.
Al met al wel een verrekte mooie dag met geweldige momenten. De volle dag 2 en 3 NYC volgen de volgende keer. Morgen gaan we 's Lans 45e verjaardag uitgebreid vieren in New York!
tot snel
XXX
Foto's: http://sdrv.ms/NdRLeR
Blij dat we naar New York vetrekken. Het is maar een kleine anderhalf uur rijden maar we hebben nog twee tussenstops gepland. Eentje in White Plains, na een km of 70, de andere in de Bronx.
Jolanda vraagt of de Bronx niet onveilig is, ik twijfel, maar zondagochtend rond 11 uur. Het moet toch wel heel gek lopen, werken criminelen niet altijd 's avonds?
Het zijn maar twee kleine tussenstops, in die zin dat het geen spectaculaire gebouwen of indrukwekkende musea zijn, maar wel groot voor ons.
Het zijn twee begraafplaatsen, niet dat deze reis een aaneenschakeling van grafbezoeken moet gaan worden, maar ben je in de buurt van iemand die je heel erg bewonderd, vind ik het wel bijzonder om er even bij stil te staan.
De kans is miniem dat je er ooit nog komt en bovendien houden we allebei van begraafplaasten, weet niet wat het precies is maar het heeft een bepaalde sfeer... en het drukt je meteen met de neus op de harde waarheid, geniet van 't leven!
De eerste is het graf van Malcolm X, het doel wat Marten Luther King probeerde te bewerkstelligen op een wreedzame manier, probeerde hij ook te bereiken, maar bij Malcolm X ging het niet hoe het doel bereikt werd, als het maar bereikt werd. 't uiteindelijke resultaat is hetzelfde: allebei vermoord.
Maar mensen houden blijkbaar toch meer van de eerste manier. Malcolm ligt er maar bescheiden bij... Er zijn ook bij lange na niet zoveel Malxolm X bouvelards als M.L. King's boulevards/avenues/roads/square's.
Ik vond het in ieder geval toch weer apart om er te staan.
De tweede is eigenlijk een verrassing voor Jolan. Ze is van jongs af aan opgegroeid met bluesmuziek, en één zangeres die zeer zeker is blijven hangen is Billie Holiday. Ze draait ze nog regelmatig, maar ook het trieste leven en de manier waarop ze geeindigd is spreekt 'r aan.
Wat dat betreft gaat ze een lang en triest rijtje vooraf, Elvis, Janis Joplin, Jim Morisson, Kurt Cobain, Michael Jackson, Amy Winehouse.
Ik had ergens gelezen dat ze nabij New York lag begraven, van te voren op google de route bekeken en opgeschreven in m'n schriftje (bedankt Kim/Pat).
Ben nog steeds koppig genoeg om geen TomTom te willen, als je als man geen kaart en route kan lezen ben je in mijn ogen gewoon geen man ;-)
Ik was wel realist genoeg om de kans dit doel te bereiken onder de 50% in te schatten. Afslag deze expresway, invoegen op huppeldepup pikeway, na zoveel meter interstate 324 afslag zoveel...
Een klein A4-tje vol voor 30 km... spoorzoeken in de hectiek van één van de grootste metropolen ter wereld met een wegennet waar volgens mij heel Nederland mee geasfalteerd zou kunnen worden.
Eerlijk? minimaal 3 keer verkeerd gereden, en héél eerlijk de moed al opgegeven, tot we per ongeluk op een stuk weg kwamen die bijna op het eind van ons A4-tje stond. Vanaf daar was het een makkie.
Had gezegd dat we op zoek waren naar een wielrenner, mocht het niet gelukt zijn, so what. "wie dan?" -Simpson.
Een kerkhof in de Bronx, niet te filmen zo groot. Gewoon wegen ertussendoor zodat je met de auto erdoor heen kan. St. Paul's section, row 56, grave 29. We lopen te zoeken, ik naar Billie Holiday, zij naar Simpson. Komen langs een Simpson... "hier is het", - nee dat is ie niet...
Het duurt even maar dan sta ik voor het graf wat we zoeken, het duurt een paar seconden voor Jolanda het door heeft, maar dan komt het wel binnen...
Het was het ritje waard.
Doel twee bereikt, laatste etappe, het motel. We hebben een motel gekozen, in New Jersey, net voor de Lincoln tunnel. Vijf nachten voor het soberste hotel in Manhattan 1500 dollar plus nog 40 dollar per dag voor de parkeergarage vonden we iets te gortig. De bedoeling is nog wat langer op pad te zijn. Deze optie komt op een derde ervan en gratis parkeren. Het shuttlebusje brengt ons binnen 5 minuten naar de busterminal midtown.
Van de Bronx naar Jersey city is het meest logisch om via de noordkant te doen. Zal best druk zijn, maar moet lukken. Waarom we dan in hemelsnaam via de oostkant om Manhattan heen rijden, en zowat alle voorsteden (Queens, Brooklyn, stukje Manhattan en Staten Island) aandoen is mij een raadsel. Maar we doen het. Ik vervloek meerdere malen het gebrek aan een TomTom...
Hoe dan ook het is kippevel om over die snelwegen in de verte Manhattan te zien liggen en de skyline steeds dichterbij te zien komen.
En niet gepland komen we zo dus wel over de Verrazano-Narrows brug, wat ooit de grootste en nu nog één van de grootste, hangbruggen ter wereld was. 2000 meter overspanning en pijlers van 211 meter hoog. We kunnen kiezen tussen het upper en lowerdeck, en net op tijd bovendek gekozen.
We gaan natuurlijk nog even Manhattan in (via 't busje), schaffen voor 7 dagen een unlimited pasje voor de subway en bussen aan, kijken ons ogen uit op Time Square, testen ons pasje van de metro om naar central park te gaan en lopen terug naar midtown om wat te gaan eten voor we redelijk gaar terug naar NJ gaan.
We kiezen een Irish pub uit voor een burger. De jongen die ons en de fransen naast ons bediend is 100% iers.
Europeescher kan het niet en de geinponum heeft het aan de gast achter de bar doorgegeven, want die heeft besloten om het franse volkslied op te zetten. De franse mafkezen zingen uit volle borst de Marseillaise mee... En we voelen 'm al aankomen. En als we ergens een teringhekel aan hebben is het meezingen (zolang we nog nuchter zijn dan). En daar is ie dan: 't Wilhelmus. Blijkt madam 'm helemaal niet te kennen en zit ik een half volle pub in m'n eentje het Wilhelmus mee te blêren. Gelukkig hou ik zo erg van de belangstelling....
Met nog even een fijne sneer naar het EK vertrekken we. Volgens de Ier zullen we het 'good luck' meer nodig hebben... Da is ook.
Al met al wel een verrekte mooie dag met geweldige momenten. De volle dag 2 en 3 NYC volgen de volgende keer. Morgen gaan we 's Lans 45e verjaardag uitgebreid vieren in New York!
tot snel
XXX
Foto's: http://sdrv.ms/NdRLeR
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
