Boos ontbijtmannetje en boze agent

Blijkbaar heb ik bij het vorige verslag een andere Washington ingevuld dan de hoofdstad van de VS want deze site blijft hardnekkig volhouden dat het maar 12 graden is... ik kan iedereen geruststellen dat het hier nog steeds een comfortabele 28 graden is. Eerlijk gezegd, was. In Washington was het 28 graden, hier nu in Raleigh, Noord-Carolina, 450 km zuidelijker, is het 34 graden en dus net wat minder comfortabel.


15 juni Washington DC
Busje-metro-the Mall. We beginnen met het National Museum of American History. Valt wat tegen, mooie zalen zijn die over het ontstaan en uitleg van de Star Spangled banner, de vlag en het volkslied en de zaal over de ontwikkeling van vervoer in de US (het spoor, route 66, greyhound buses). Wel kut dat de rest van de dag dat volkslied in je kop blijft hangen...

Niet gepland, op zoek naar voedsel per ongeluk tegen aan gelopen, het old post office. Met bijbehorende toren, klokken en uitzicht over de stad.

's middags nog wat serieus indrukwekkende gedenktekens: Thomas Jefferson, Franklin D Roosevelt, Martin L. King, Korean War Memorial.

Jefferson was de 3e president maar vooral gewaardeerd om de door hem geschreven "Declaration of Independence", en de tekst: 'We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal'. Voordat ie door iedereen werd ondertekend moesten er overigens nog wel een paar zinnetjes over slavernij worden geschrapt.

Martin Luther King Memorial, onthuld in 2011. Pás in 2011. Die vent had er al veel eerder moeten staan natuurlijk. In zijn 'I have a dream' speech herinnert hij nog eens fijntjes de woorden van Jefferson:

"I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: "We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal."


Na zoveel grote mannen en sterke teksten kunnen wij als simpele zielen maar één ding doen. En dat is dat doen waar wij erg goed in zijn. Goed eten en veul drinken... Adresje gevonden in de straat van het hotel. Gyros, kebabs, falafel, steaks, salades. Misschien heel saai, maar vijf overnachtingen in Washington en vijf keer hier gegeten. Als iets goed is is het goed.



16 juni Washington DC
Voordat we vertrekken maakt Jolan nog even ruzie met het mannetje dat het ontbijt regelt. Ze wil een broodje pakken, bedenkt zich, pakt iets anders maar het Jantje Pretplezier snauwt dat als je iets aanraakt, je het zeker níet terug mag leggen. We hebben de videobeelden vertraagd terug gezien en er was zéker geen sprake van aanraking edelachtbare. En als ons Lanneke in d'r recht staat, dan wordt ze fel hé. Het is niet meer goed gekomen tussen het ontbijtmannetje en Jolanda.

Het capitool staat vandaag op de planning. De eerste en tweede kamer van de VS dus. We krijgen bij het visitors center een ticket voor de groep van 12.20. Overigens niet voordat we door de zoveelste security zijn gerold deze vakantie. Alle grote musea/gebouwen in Boston/New York en hier in Washington hebben Airport Security. Riemen uit, alles door de scan, jijzelf door het poortje. Geen drinken/eten in de rugzak. En weinig vriendelijke gezichtjes van het security personeel. Ze nemen d'r werk in ieder geval wél serieus.

De groep van 12.20 krijgt eerst een film te zien over de werking van het capitool en de geschiedenis. Dan wordt de zaal in 4 groepen verdeeld en krijgt iedere groep een gids met koptelefoon en gesloten audio-circuit. De rondleiding duurt een dik uur en is de moeite, de security, het wachten meer dan waard.

Tot slot maak ik nog een foto van twee agenten die voor de trappen alles in de gaten houden. En met alles bedoel ik ook álles, want nog geen twee minuten na m'n foto komt de grootste op me af en wil ie de laatste foto zien die ik gemaakt heb.
Ik zeg nog "just a picture of two ugly guys" maar hij moet 'm zien. En dat zij geen deel van de tour zijn en dat ie 't met zijn collega erover gehad heeft en dat ze het voor deze keer goed vinden. Nou bedankt...



17 juni Washington DC
't Natuur Historisch Museum. Veel dooie beesten gezien, veel lijken, veel botten. Mooi museum.

's middags de nationale archieven. Ter afsluiten van de onze onafhankelijkheidstour, (na Boston, Philadelphia), leek het ons mooi om dit af te sluiten met het zien van de originele onafhankelijkheidsverklaring en de grondwet van de US.

Hier vonden ze de airport security blijkbaar nog niet genoeg want eenmaal binnen staan er nog twee man naast de met veiligheidglas en laserbeveiligde papiertjes.


Vijf dagen is lang niet genoeg voor deze stad. Twee weken is misschien nog te kort, voor hetgeen er te zien is. Ze hebben hier echt de hoofdstad gemaakt en het visite kaartje van de States. Moesten we kiezen voor een week terug naar Washington en New York, zonder twijfel Washington.



18 juni Raleigh
Het is maandagochtend en normale verstandige mensen gaan met een voetbalkater of kater van andere oorzaak (of beide), naar hun werk.
Zonder enige vorm van kater stappen wij in voor de eerste serieuze rit sinds Boston. 450 km van Washington naar Raleigh, de hoofdstad van Noord-Carolina. Sinds de blue ridge mountains de tweede keer dat we deze staat aandoen op weg naar Atlanta. Het is ook wel lekker om weer op pad te zijn, hoewel het wel regent dat het zeikt.

Onderweg komen we tot de conclusie dat we (buiten de grote steden) toch meer van de zuidelijke staten houden dan van het noorden. Ik weet niet wat het precies is maar het is hier wat rommeliger en armoediger. Maar zolang het niet jouw rommel en armoede is...
In ieder geval meer afwisseling om te zien.

Misschien dat we ons hier ook wat meer thuis voelen vanwege de taal. Het wordt allemaal weer wat knauweriger en zeurderiger engels en als plat Tilburgs ergens mee omschreven kan worden is het toch wel knauweriger en zeurderig. Ik heb ook echt het gevoel dat ze ons gewoon verstaan als we plat tilburg praten. Ik probeer het uit bij een oud ventje op zijn terras voor het huis. "Woar hedde hier n'n Aldi?". Weh denkte... krijg netjes antwoord in het engels "next road right, two blocks on the left". Onvoorstelbaar...


's middags in Raleigh is het opgeklaard en gaat het dus richting een onbehaaglijke 34 graden. Net als we vinden dat we teveel hebben gezegd dat het tamelijk heet is komt de verlossing in de vorm van ons motel waar we inchecken. En niet zozeer dat het de airco is, maar meer dat we kunnen inloggen op het internet en naar www.knmi.nl surfen. Ah, valt allemaal zat mee hier het weer...

Tot snel
XXX


Foto's: http://sdrv.ms/NLXXuJ