Sex on the beach

6 juli

Vandaag de hele dag onder een palmboom op een wit strand gezeten, nadenkend over de zin van het bestaan. Ben er nog niet helemaal uit...

Waar ik wel uit ben is dat het leven hier lekker simpel is. Geen routes uit te stippelen, geen spectaculaire plannen te maken of musea te bezoeken.

Gewoon, welk strandje zullen we vandaag kiezen, beetje sporten, zwemmen, lezen, boodschapje doen, koken, terrasje, dagelijkse beslommeringen op het park doornemen (en dat zijn er toch nog meer dan je zou vermoeden!).

Een heel stuk minder hectisch dan de afgelopen twee maanden, maar saai allerminst. Gewoon heerlijk relaxt leven. Met elke dag zon... had ik dat al gezegd?



7 juli
Strandtest deel 4 Kleine knip.

dit was de rit misschien toch niet helemaal waard. Geen entree, maar de troep ligt hoog opgestapeld, het is er klein (waarschijnlijk daarom ook de naam Kleine knip), en de palmbomen strandhutjes zijn voor de helft in verval. Al met al: net niet.

Verder naar het nabij gelegen Grote knip. En inderdaad: een stuk groter, mooier en net als we liggen, de eerste serieuze plensbui. Na een minuut of tien liggen we weer, onszelf verbazend over hoeveel jonge meiden een modellencarierre schijnen na te streven. Althans, dat denken we, want de ene na de andere semi-professionele pose-met-haar-over-de-schouder wordt aangenomen. Tis niet onaangenaam om naar te kijken, dat niet, maar licht over de top is het wel.


Als we terug rijden komen we voor de vierde keer deze week langs een inlandse baai met laag water, waar een bordje 'flamengo-area' voor staat. We hebben vanuit de auto in het voorbij rijden nog geen flamengo gezien, vandaar dat we parkeren, uitstappen en over de daarvoor aangelegde steiger flamengo's gaan spotten... geen flamengo te zien.

We vragen ons af of flamengo's trekvogels zijn en in, pak 'm beet, juli elders overwinteren.
Een andere Nederlander loopt de steiger op en staat ook in de verte te turen... net zo succelvol als wij. We hebben het er even over en hij loopt verder. We stappen in onze auto en 100 meter verder staat dezelfde man weer aan de kant. Druk zwaaiend, dan met drie vingers in de lucht en de andere hand te wijzen. Hij heeft er blijkbaar drie gespot. We rijden 'm voorbij en roepen toe dat ie ze mag houden! Drie flamengo's... Wat een poespas om daar een hele steiger voor te bouwen en zelfs een bordje Flamengo area neer te zetten. Flamengo area...

En trouwens in elke zichzelf respecterende dierentuin staan de flamengo's net na de ingang. Ter decoratie, iedereen loopt er met een rotgang voorbij op naar de leeuwen en de ollifanten. Dus waar maken we ons hier ineens druk over een paar vogeltjes, in d'r gay-roze pakjes.


Net voor we de wijken rondom Willemstad bereiken zien we ook voor de vierde keer Estefany's restaurant. Het is er klein. Het terras bestaat uit drie tafeltjes en binnen kan het niet veel groter zijn aan het hutje te zien. Het bord langs de weg verklapt dan de dagschotel vandaag andijviestamppot is. Het restaurantje ziet er zo zielig uit dat we er zeker een keer gaan eten. Maar de andijviestamp van vandaag slaan we over.



8 juli
Na het sporten, is het plan vandaag nog niet helemaal helder uitgestippeld, maar de tank gaat richting het rode gedeelte dus we gaan in ieder geval eens tanken.

Jolanda heeft dorst. En na een kwartier rijden en de derde, gemeende "oh ik heb echt dorst" begint dit op een Sesamstraat-stukje van Bert en Ernie te lijken. Ik zoek niet langer naar een tankstation maar naar een mini-markt die zo veel aanwezig zijn dat het nooit lang duurt voor je er een hebt gevonden. Ook nu niet. Ik koop een gekoeld blikje diet-pepsi, en dorstig als ze is drinkt ze de helft op. Bitter, vies, met nasmaak. Blijkt het diet-pepsi zonder cafeïne te zijn. Sorry zeg ik, geeft niet, ze drinkt het leeg. Was ie nog wel goed dan? De datum onder op het blikje geeft tht nov-2011 aan. Misschien kwam daar die rare smaak wel vandaan dan, zeg ik...
We moeten sámen hard lachen, ik hard, zij helemaal niet.


Tankstation wordt ook nog gevonden, tegen een literprijs van, omgerekend, ongeveer 1 euro. Is ook weer fijn.

Het gaat al richting drie uur, we rijden nog even naar Daaibooibaai. Het is voor ons een normale alledaagse vakantiedag. Maar voor een groot deel van de werkende medemens is het zondag, en dan blijkt het een stuk drukker te zijn op het strand. We vinden nog wel een plekje in de schaduw, een meter of tien voor een stuk of drie grote gezinnen die achter ons bezig zijn. Met wat, het opstarten van de barbeque. Stikgezellig tafereeltje. Tot de barbeque's vol aan gaan en we in een mix van steenkool, aanmaakblokjes en marinades uitgerookt worden. Na twee uurtjes stug negeren, gaan we gaar gerookt, hongerig gemaakt op huis aan.



9 juli
We hebben de muggen inmiddels redelijk goed onder controle. Door de nodige bestrijdingsmiddelen en passende kleding is het krabben aanzienlijk afgenomen. Irritatie-dier van de week is met stip op nummer twee binnengekomen. En wel de hond. En nog specifieker het keffende mormel in de tuin naast ons park dat deze nacht onafgebroken heeft zitten keffen als een onafgebroken-keffend-mormel. Ook hier zullen binnenkort de nodige bestrijdingsmiddelen voor worden aangeschaft.


We beginnen de dag weer aktief, en als ik zeg we, bedoel ik eigelijk: ik begin de dag aktief.

Op het programma staat de St. Christoffelberg, hoogste berg van het eiland, 375 meter hoog. En dat lijkt niet zo veel want het is ongeveer even hoog is als onze Vaalserberg, maar d'r lopen geen asfaltweggetjes naartoe. Grote delen bestaan uit het betere klauterwerk. Bovendien beginnen we hier op zeenivo, dus effectief 375 meter klimmen.

Het is vandaag file lopen op sommige stukken. Buiten redelijk wat Nederlandse toeristen is er een groep van zo'n 100 Antilliaanse kinderen op jeugdvakantiekamp die boven op de berg de 10 geboden moeten halen. In het Frans. Ik kom in het Nederlands amper tot een stuk of drie. Plus m'n Frans is niet meer wat het geweest is dus ik kan ze niet helpen.


Het is stiekum toch een beetje afzien op deze berg. Net voor de top kom ik een vrouw van een jaar of 50 tegen die het niet heeft gered. Even later d'r man er dochter die wel boven zijn geweest, maar nu ook op de terugweg zijn.

Ook boven op de top is er redelijk wat volk. Ik maak wat foto's van de mooie uitzichten en begin aan de terugtocht. Ik kom nog wel eens terug, hopend dat het dan wat minder druk is.

Ik haal de man/vrouw/dochter in want de vader heeft zijn knie verdraait in de afdaling. Iets verder omlaag staat een vader zijn huilende, tienerdochter te motiveren dat het écht niet ver meer is. Ze zijn pas halverwege en het taaiste stuk moet nog komen. Ik kan m'n mond natuurlijk houden, maar laat ik het eens niet doen en zeggen dat het pittigste stuk nog moet komen! Waarom de vader me zó aan moet kijken snap ik niet, eerlijk duurt toch het langst?

Nog een eindje verder een gezin van vier uit Nederland... op teenslippers. Ik kan m'n mond natuurlijk houden, maar... ach ze komen er vanzelf wel achter.


We pikken de betere helft van dit huwelijk op en rijden voor de rest van de dag naar het dichtsbijzijnde strand Vaersenbaai met het bij ons zo passende, trendy beach-tentje Kokomo.

Niks spectaculairs verder over te melden. Behalve dat het leven met 32 graden, een heerlijke Caraïbische zee, een (moet gezegd) heerlijk muziekje op de achtergrond (red hot chilipeppers) en een koud pilsje in m'n hand best goed vol te houden is.

Tot snel allemaal.


PS, mocht het in Nederland nou 'ns een beetje tegenzitten met het weer, bedenk dan één ding: achter de wolken schijnt altijd de zon!

PS 2, nog even over de titel van dit stukje. Altijd geleerd dat een titel pakkend moet zijn, en dat het woordje sex ook altijd goed verkoopt. Verder sloeg ie nergens op...

XXX

Hier enkele foto's van deze dagen:

http://sdrv.ms/NmLqZy