Veganisme, saai!

Vanuit de Blue Mountains rijden we naar Brathurst, waar we overnachten. En vandaaruit rijden we naar de hoofdstad, Canberra. Wij spreken uit als can-ber-ra, maar de aussie's die we ontmoeten hebben het steevast over canbra. Zij zullen het dan wel weten.
Als vreemdeling voelt het toch wat vreemd om het ook te doen. Net zoals ik hier nog niemand 'mate' heb genoemd. Het voelt onecht als ik dat zou doen. Bovendien, met m'n Nikon en m'n capitool reisgids over Australië verraad ik mezelf binnen 1 seconde als toerist, waarom dan doen alsof... mate.

Canberra, canbra. Hoe moet ik het taktisch zeggen...Het is dus de hoofdstad van Australië. Het Brussel, Parijs, Londen, Berlijn van Australië. Not. De reden? Omdat Sydney en Melbourne er niet uit kwamen waar de hoofdstad zou moeten komen, ergens in 191-, hebben ze gekozen voor een plek ertussenin.
D'r was nog geen kont te doen, d'r was niks,, een schapenstal, dat was alles. Via een internationale prijsvraag, die gewonnen werd door een Amerikaanse architect Walter Burley Griffin, is men deze plek gaan ontwikkeling. Lang, saai, verhaal kort: D'r zijn hier veel overheidsgebouwen, veel monumenten en weinig echte binnenstad. En dus saai, buiten de lokale McDonalds? Niet snel dat we hier terugkomen...

Canberra heeft dus niet heel veel te bieden. Als stad, dan. Downtown is echt saaier dan saai. D'r zijn mensen gevonden die er al 2 jaar dood in een bankje zaten, en díe waren dan nog redelijk gezellig.
Nee, waar deze 'hoofdstad' het van moet hebben zijn de musea, het Australisch oorlogsmonument, het parliamentsgebouw (de tweede kamer) en nog een paar van die kleinigheidjes. Even iets leerzaams tussendoor over het Australisch oorlogsmonument. ANZAC. En 25 april is Anzay-day. De dag die gaat over de Australische en Nieuw Zeelandse mannen, de doden die vielen in de negen oorlogen waarin ze betrokken waren sinds 14-18. Sinds 1914 zijn ze samen met de kiwi's in elke serieuze oorlog te velde getrokken. In het begin nog omdat ze strikt gebonden waren aan de koningin, aan Engeland. Als die daar de oorlog verklaarden, waren ze hier automatisch ook de sjaak. Lekker... Ze hebben net als in Washington alle nationale monumenten. En Anzac is dus een groot ding hier, zeker als je een dag voor Anzac-day komt en alles in staat van paraatheid moet worden gebracht. Van tribunes bouwen tot bladerblazen.

Vandaag is het precies een jaar dat we officieel 'thuisloos' zijn geworden. 27 april vorig jaar trokken we de deur dicht en mochten een paar dagen bij m'n ouders slapen. Vanaf dat moment zijn het hotels, motels geweest. Een caravan Oisterwijk, weer bij m'n ouders, een huis van familie in waalwijk, en nog eens tig hotel-, boten en motelkamers. En sinds gisteren voor het eerst een kamer geboekt via de site Airbnb. Punt com.
Een site waar je een kamer kunt boeken bij mensen thuis. Een soort bed and breakfast, maar dan zonder de breakfast. Ze hebben een kamer over en dat is het dan.
Heel eerlijk gezegd, goedkoper wordt het niet. Hier in Melbourne zijn we drie dagen bij Laura en Ben. 56 dollar per nacht. Ja goedkoper kan wel, als je vrienden maakt in Vietnam die toevallig in Australie wonen.
Maar zoveel vrienden maken wij nou ook weer niet. Laura en Ben zijn heel aardig, laat ik dat voorop stellen.

De site Airbnb werkt zo, dat je een aanvraag in moet dienen bij de desbetreffende verhuurder. Binnen 24 uur laat de verhuuder dan weten of ze je accepteren. Laura en Ben accepteren ons dus. Zij blij en wij blij, voor 56 australische dollars kun je niet dichter bij/in het centrum van Melbourne bivakeren. Het uitzicht vanuit de keuken op de skyline (ja, daar is ie weer) is perfect. De kamer is goed, de douche is heet en dús goed en het zijn aardige lui.
Ze vragen ons alleen of we geen gebruik van de houten snijplank willen maken als we vlees snijden. Ze eten namelijk geen vlees. Dat niet alleen, maar ze zijn veganist. Ik weet niet eens wat ze dan wel of niet mogen eten, ik weet dat het een ultieme vorm van vegetarisch is. En ik vond ze er al verdomd mager uit zien. Serieus skinny jonge! Vlees eten zoals wij doen is ook niet gezond. Dat weten wij zelf ook wel. Maar dit kan toch ook niet de bedoeling zijn.
Ze hebben ook nog twee katten, Preston and Theodore. Theo is 5, Preston nog geen jaar. En wat is dat weer gezellig, beesten om ons heen. Laura is zo vriendelijk geweest om een deel van d'r koelkast voor ons ter beschikking te stellen. Dankbaar laden we onze ham, steak en gehakt in. Toch voelt het niet lekker, een beetje oneerbaar. Vloeken in de kerk, een heupflesje whiskey bij de AA.
Ze gaan ver in d'r veganisme, op de koelkast zit zelfs middels een magneetje, een kaartje over veganisme voor katten. Shit, had ik dat maar eerder gezien voor ik de plakken ham aan stukjes trok en aan Preston en Theo gaf... De katten zijn in ieder geval niet meer van mijn zijde geweest deze dagen.

Even iets over Melbourne. Wij vonden Sydney al een relaxte, leuke plek. Het valt in het niet bij Melbourne. Als je van steden houdt, zoals wij, dan is dit er wel één. Dit is pure gezelligheid, drukte, oude gebouwen, modern. Musea, een rivier door de stad, gratis vervoer in de binnenstad, de beste restaurants en café's. Als je moet kiezen tussen Sydney en Melbourne, kies Melbourne. Voor ons, tot nou toe, de beste plek van Australië. En een bed is een bed, maar als je voor dezelde prijs kunt kiezen tussen een veganist en een omnivoor? Ga voor de alleseter. Met alle respect voor iedereen zijn levernsstijl.
Veganisme is saai!

Tot snel
xxx

(of is dit te snel Sjakie :P)