Heimwee!

Na een maand of twee radiostilte zijn we dan toch weer terug op de radar.

De reden? Wel, de reden van de radio-stilte zat 'm erin dat we in Jamaica, weer aan Nederland en familie toe waren. De laatste week Jamaica en de halve week daarna Curacao waren te gek maar we waren, denk ik, toch ook een beetje reismoe. Daar kwamen nog een paar omstandigheden bij dat we sowieso toch iets eerder naar Nederland terug moesten, dus 'het was wel goed zo'.

De reden dat we weer online zijn? Heimwee!, pure heimwee! Het was lekker, hier even in Nederland, om familie en vrienden te zien, maar het begon zo ongeveer een week of vier geleden voor het eerst. Na een maandje terug in Nederland, zittend in de sprinter van Tilburg naar Eindhoven. Ik kijk door het raam van de trein naar buiten. Kale bomen, kale weilanden, regen tegen het raam en ineens schiet er een beeld van Cuba door m'n gedachten. Zittend op een parelwit strand met een biertje in m'n hand starend over een helblauwe zee. Denkend dat het leven niet beter kan worden. Een paar minuten ben ik ook echt weer op dat strand tot de trein het mooie Boxtel binnen piept en m'n overbuurman een lading bacillen in m'n gezicht hoest. Ach, waarom zou je ook je hand voor je mond houden in een volle trein. Open TBC, dan de rest van de trein ook maar.

En vanaf dat moment wordt het erger en erger. Midden op de dag in de rij voor de kassa van de Albert Heijn, zit ik ineens midden in New York, in een pub weer het Wilhelmus te zingen. 's avonds zit ik als echt origineel 'white trailer trash' op een camping in Oisterwijk aan óns huisje in Curacao te denken, aan onze Belgische buren en Wendy, die ouwe mafCees en Boca Sami waar ik m'n duikbrevet heb gehaald. En als je op een gegeven moment zelfs de muggen mist en het wachten op vliegvelden dan weet je dat je weer actie moet gaan ondernemen.

En zo geschiedde... een week geleden op een zaterdag in Utrecht, bij Mandy van reisburo Kilroy is het 'semi'-open ticket geboekt en de startdatum vastgelegd. 14 februari zitten we op het vliegtuig naar Bangkok. En dat dan een week later de winter serieus invalt bevestigd alleen maar dat we echt weer weg willen en bevestigd bóvendien dat we natuurlijk een achterlijke planning hebben gemaakt. 16 oktober terugkomen en 14 februari weer weg. Hé, kunnen we toch lekker nog die Hollandse pokkewinter nog mee pakken.

Ik vind trouwens dat ik hier niet met deel twee kan beginnen als we deel 1 niet netjes hebben afgerond. En dat houdt in dat een paar dingen zeker geschreven moeten worden.

Punt 1, dat Jamaica en de mensen ontzettend mooi en vriendelijk zijn, en dat we ook in Jamaica weer mensen zijn tegen gekomen die voor altijd een warm plekje in ons hart hebben. Niet alleen Glasford, de klaar-over van het hotel, die 's ochtend vroeg al zo stoned als een garnaal mensen een drukke verkeersweg over loodste. Nou ja, eigenlijk deed iedereen wel zijn best zodat Glasford, die dag weer overleefde. Maar zeker ook Cuinera, Wout, Karin en Rob waar we een week mee optrokken. Nuchtere lieve mensen uit Eemsdijk (Spakenburg). Nou nuchter... Als mensen vinden dat ik wel eens een driftbui-tje kan hebben, dan wil ik toch zeker het begrip 'Wout-momentje' onder de aandacht brengen. Iemand die het presteert om z'n auto in sloot te parkeren na een wilde achtervolging omdat........ daar buig ik diep voor.

en punt 2, willen we Herman, Jeanny, Kenneth en Gladys van Schaijk meer dan bedanken. Ik ken weinig mensen die zó gastvrij d'r huis open zetten. Dat we eerder weg moesten dan gepland was meer dan heel erg jammer want we hadden daar ook weer een klik en zo'n ontzettend veel lol. De etentjes, het buurten, zelfs de happy-hours die we níet hadden, waren gezellig.

Als ik dit nu zit te typen, denk ik dat het tweede deel misschien alleen maar minder kan worden qua ontmoetingen. Maar we gaan het zien... Op naar 14 februari. Overigens zal ik met een zekere regelmaat de 'voorbereidingen' op het tweede deel hier ook posten. Tot snel. XXX