Hoe kleine beestjes een huwelijk onder druk zetten

25 mei Niagara Falls - Syracuse 261 km.

We checken uit bij het Falls motel en krijgen bij ons afscheid zowaar een kado. Een originele Falls-motel- sleutelhanger-annex-lichtje. Ik kan wel verklappen dat het in de motelwereld nu al een collecters-item is en er op Ebay bedragen van meer dan 3 nullen worden geboden. Tussen kunst en kitsch heeft al gebeld, of we alsjeblieft toch maar langs willen komen, maar wij moeten helaas telkens 'nee!'verkopen. Het is namelijk al kapot...

Het Falls motel was na de Glass House Inn het tweede achtereenvolgende motel, privaat gerund, geen 13 in een dozijn van een keten. De indeling wel, die is zowat overal hetzelfde, maar het verschil is de manier waarop je te woord wordt gestaan. De Austrialiër die dit motel runt (waarom hier? -"een motel kopen in de VS is een stuk goedkoper dan een simpel huis in een voorwijk van Brisbane." ) gaf bij aankomst, bijvoorbeeld echt alle informatie over de Falls. Een "all-in" pass zou bijvoorbeeld $ 33 kosten. Komt toch handig van pas als ze je bij de eerste de beste mogelijkheid voor $ 79 willen rippen.

Veel motelkamers worden bezet door amerikanen die werk hebben gevonden te ver van huis om te pendelen. Onze buurman uit Illinois zou 10 uur heen en 10 uur terug moeten rijden om zijn loodgiet-job hier te kunnen doen. Zoals de man met z'n hondje in Memphis tegen ons zei, "oh, there are jobs in the US, you just wanna have to travel".

Komend weekend is een lang weekend hier (hoewel wij onderhand redelijk uit het ritme zijn, 'is het vandaag woensdag?' 'nee, vrijdag' ). Het is maandag Memorialday. Een officiële vrije dag dat Amerika zijn dode militairen eert. Ja,ja... elke militair krijgt een mooi vlaggetje bij z'n grafsteen.
Ik weet, cynisch, maar we begrijpen niet dat een land met in elke stad en elk dorpje, een gedenkplaat, monument, plein ter nagedachtenis aan de doden in Vietnam en Korea heeft, zich toch weer in een wespennest als Irak of Afghanistan begeeft.

Tot zover politiek, wij zijn inmiddels aangekomen in Rochester, een tussenstop op weg naar Syracuse. Met toch nog 220.000 inwoners de 79e stad van de VS. Wij gaan naar het Eastman-house.

Eastman, een bankbediende, eind 19e eeuw, met als hobby fotografie, vond dat een en ander redelijk omslachtig ging qua fotograferen. Hij ontwikkelt wat, het leidt uiteindelijk tot de firma Kodak. Hij heeft grote stappen gezet, deze man, alleenstaand en vermoedelijk gay, ontiegelijk rijk geworden, maar het mooie, alles weer weggegeven aan goede doelen. Universiteiten, ziekenhuizen, cultuur. Zijn woonhuis is sinds 1949 een museum gewijd aan de fotografie. Prachtig huis, mooie collecties, maar bovenal het verhaal van een selfmade man. Mooi. Wel kut, voor zijn nicht, enige erfgenaam, die hij een dag voor zijn dood (zelfmoord) onterfde. Aan het eind van het museum staat in hele kleine lettertjes nog fijntjes weergegeven dat de firma Kodak in 2012 onder 'artikel 11 has filed for bankrupty'.

De eindbestemming, Syracuse, is een leuke stad. In ieder geval een stad met een een binnenstad. Kroegen, restaurants, zelfs een paar verdwaalde winkels die blijkbaar niet in de Mall aan de rand van de stad mochten/wilden. Ben blij dat die mega-Mall in Tilburg er niet kwam. Was voor een oncharmante stad als Tilburg op termijn dezelfde doodsteek geworden voor de binnenstad als veel steden hier, geen leven in het weekend en na vijven.

Het motel waar we inchecken is in tegenstelling tot het stadje minder leuk. Het heeft iets van een oude nachtclub in Tilburg, de Blue Note, inmiddels gesloopt, nu staat er 013. Kan me nog herinneren dat bij elke stap op het tapijt van die tent je schoenzolen iet-wat bleven kleven.



26 mei Syracuse - Albany 229 km.

Wakker in het John Milton Motel in Syracuse. Houston we've got a problem... Of het in het park bij de watervallen is gebeurd, of (wat ik persoonlijk vrees) dat er beestjes in het bed van dit shabby motel hebben gezeten, feit is dat Sjonnnie op een stuk of 10 plekken grote bulten en dito jeuk heeft. Slanneke niet en omdat ik blijf krabben en blijf kijken wil ze me wijs maken dat het tussen m'n oren zit. Ik laat nogmaals, de van het krabben, inmiddels open wonden zien, maar iemand blijft eigewijs op het psychische aspect hameren. Vrouwen...., voor het eerst in drie weken wordt de sfeer er niet gezelliger op.

We rijden opgewekt naar Albany...

Omdat ik blijkbaar niet mag krabben, heb ik ook niet zoveel zin om te praten. Wat ben je stil? Ik zeg 'r dat dat maar zo lijkt en dat het tussen d'r oren zit.

Na een fijne rit, zijn we rond de middag in Albany. We checken in, in een godzijdank, fijn motel. Dat niet alleen, net voor we aankwamen hebben we bij de drogist verschillende middeltjes gekocht ter voorkoming én verlichting van insecten-ellende. Ik spuit de helft van het ter voorkoming busje voor de zekerheid maar leeg in het bed. Ik voel dat iemand me onbegrijpend staat aan de kijken.
Ik zal me wel weer als de wijste gedragen en de sfeer wordt meteen al weer een stuk beter.


Hoe dichter we bij de kern komen van waar het allemaal ooit begon (New England) hoe meer je de historie kunt zien en voelen. Rochester, Syracuse, maar vooral ook Albany doen vrij Europees aan. We zien hier een binnenstad en gebouwen die in Parijs niet zouden misstaan. Gelegen aan de Hudson, belangrijk geweest bij de Onafhankelijkheids-verklaring, redelijk wat Nederlandse namen in het straatbeeld... Albany is ok, op één ding na, wij zijn zowat de enige die er rondlopen. Volgens de serveerster van het terras valt het nog mee. Memorialday, het mooie weer, mensen naar the lake, naar huis, blablabla. Ik ben na 1 minuut al afgehaakt, dit kind praat zo leizig dat als ik een dag met 'r op zou moeten trekken, ik 'r na een half uur al in de Hudson zou verzuipen.


We zien nog wat schattige eekhoorntjes, een musje in de goot("zullen we 'm water gaan brengen", nee Lan, zullen we dat maar niet doen...), een man met lang haar met maar één klit erin, en een achterbuurtje waar we heel snel uit willen.

In ons motel met 79 kanalen twijfelen we tussen een aflevering van Seinfeld die we al 9x hebben gezien en een aflevering van Two and a half men (5x). Het wordt uiteindelijk Pretty Women... wat een verrassende, leuke film is dat zeg.


Wat staat er morgen op het programma, een ritje van 300 km naar een familie-hotelletje in Cape Cod. Drie dagen aan de Atlantische oceaan bijkomen voor we naar Boston gaan. Yippie!

tot snel
XXX



link foto's 25 mei Rochester / Syracuse: http://sdrv.ms/LGh8no


link foto's 26 mei Albany:
http://sdrv.ms/LGl732