+ 5 kg sinds Tilburg

Ja, ik weet het. We gingen struktuur en regelmaat terug brengen in het schrijven van de stukjes. We kunnen nu dus wel concluderen dat het plan goed was, alleen de uitvoering een stuk minder. Maar!, vanaf vandaag....

Laten we wel wezen, écht reizen levert gewoon heel veel indrukken op, en dus heel veel te vertellen. Wat we nu doen is natuurlijk niet echt reizen. Het is meer gewoon leven, net als in Tilburg.
Alleen dan met elke dag 32 graden... en niet te hoeven werken... en strand om de hoek...

Leuke bijkomstigheid van het langere tijd verblijven op één plek is dat je relaties opbouwd. En dat is, zeker als je tijd hebt, toch wel heel erg leuk. De diners met Hendrikje en Phlippa lopen standaard uit de klauwen tot een uur of drie in de nacht. De Fawlty towers verhalen die zich op dit park af spelen en het evalueren daarvan met Wendy kost ook de nodige energie en tijd. En dan nog de oude bekenden die hier voor langere of kortere tijd op het eiland zitten.

Gisteren bijvoorbeeld met Herman van Schaijk afgesproken, een oude bekende van het werk die hier 5 jaar geleden naartoe geëmigreerd is. Zijn vrouw was jarig en een top-avond gehad. Zo ook nog een keer met Jim de strandtentjes onveilig maken. Al met al best knap voor een contact-gestoorde als ik ben.

We sporten en lopen en zwemmen met een meer dan gemiddelde regelmaat. Maar blijkbaar nog niet genoeg. Wan wat is het geval...

Als je languit op je rug op het strand ligt: geen probleem, je ziet eruit als een jonge god van 41 (ja, echt waar...). Maar als je voorover gebogen je strandbedje goed legt voel je de plooien in je buik over elkaar rollen. Beide gevallen zijn natuurlijk niet maatgevend voor de staat waarin je verkeerd. De pest is díe situatie waarin je half zit, half ligt, met je benen op een andere stoel. Je ziet redelijk wat oneffenheden in de maagstreek en hoopt dat het je t-shirt is wat zich opgerold heeft. Tot je het dan toch zeker wilt weten en je met je vinger de plooi weg wilt drukken en dan blijkt de plooi toch echt bij jou zelf te horen en geen lucht onder het t-shirt. Shit, vanavond maar één keer opscheppen en spa rood bij het eten.

Tot we op het terras bij het strandtentje zitten. Hoe kan ik nou het beste omschrijven hoe lekker een ijskoud flesje Amstel bright met schijfje limoen is bij 33 graden Celcius, waarbij het condens aan de buitenkant langs het flesje druipt. Hitte op het strand, warme wind blaast om je heen. Je hoeft niks te doen, zweetplekken verschijnen haast automatisch op je shirt. Dan drie - vier slokken koud bier... Ahh, morgen weer een kans...


Even iets over het eten hier. Sommige dingen zijn wat duurder, andere weer wat goedkoper. Bij kleine eettentjes kun je meer dan goed eten voor 10 gulden. Wat bij de huidige koers (delen door 2,2) neerkomt op ongeveer 4,50 euro.

Wat opvalt is het vlees. Erg goedkoop. Flinke T-bone steaks of Rib eyes voor 6-7 gulden (3-3,50 euro). Én goei vlees. Niet van die nederlandse meuk die uit 50% water bestaat, wat eerst een half uur ligt te koken in het eigen vocht voor je kan gaan braden. Nee, vlees is vlees. En het rare: nog geen koe gezien op dit eiland. Zwerfgeiten, honden, tleguaanen, maar geen koe of varken.

Als dan dat vlees in Nederland, zoveel moet kosten, ondanks/dankzij de gewéldige bio-industrie en mega-stallen, zou er dan misschien iets niet kloppen?

Raar: een eiland, waarop je geen 15 minuten in elke richting hoeft te rijden of je bent bij de zee, presteert het om nauwelijks vis in de schappen te hebben liggen. En de vis die er is, is dan weer absurd duur. Als iemand ons dit uit kan leggen? Reacties hieronder.


Zondag staat een boottocht met onze Belgische vrienden naar klein-Curacao op het programma. Een onbewoond eiland zo'n 10 km uit te kust. Het enige dat er is, is een vervallen vuurtoren en een strandtentje getimmerd door het bedrijf dat de boottrip verzorgd.

http://www.mermaidboattrips.com/nl/

Met ontbijt, drinken, BBQ, moet het toch vol te houden zijn. 6.45 zondagochtend aan het Spaanse water. Rond 5.30 op.... Pffff.

Tot snel
XXX